Wyżeł niemiecki krótkowłosy

Dzisiaj coś na temat Wyżła niemieckiego krótkowłosego z racji, że ostatnio moja koleżanka kupiła sobie pieska tej ras.Są to psy bardzo piękne i dostojne według mnie.

WYŻEŁ NIEMIECKI KRÓTKOWŁOSY (Deutsch Kurzhaar)
Historia wyżłów krótko włosych  sięga najprawdopodobniej okresu Imperium Rzymskiego, kiedy to na terenach Półwyspu Iberyjskiego i Bałkańskiego osiedliły się germańskie plemiona Wizygotów. Pierwsze wzmianki o czworonogach, które zatrzymywały się po zwietrzeniu ptaków, pojawiły się w łacińskim zbiorze praw zwanym Leges Barbarorum. W ciągu wieków myśliwi wielokrotnie zmieniali pogląd na łowiectwo. W czasie polowań z sieciami miały wystawić ptaki, a później zbliżać się doń niepostrzeżenie, umożliwiając nakrycie ich siecią.  Kiedy w 1750 r. wynaleziono broń dwustrzałową technika polowania uległa zasadniczej zmianie. Wyżeł niemiecki krótkowłosy wyewoluował z psa wystawiającego w wielostronnego psa myśliwskiego. Od tego momentu musiał nie tylko wystawiać zdobycz, ale także wyszukiwać i aportować postrzałki.

     Protoplastą rasy był staroniemiecki wyżeł o krótkiej sierści, który wywodził się od psów myśliwskich występujących na terenach Francji, Włoszech i Hiszpanii w  XVII i XVIII w. Pies odznaczał się mocną budową ciała, nieco flegmatycznym usposobieniem i wolnymi chodami. Pracował na dolnym wietrze.

     Na przełomie XIX i XX w. myśliwi skrzyżowały wyżła z pointerem, dzięki czemu uzyskano lżejszą sylwetkę. Czworonogi uzyskały także zdolność posługiwania się górnym wiatrem. W tym okresie rozwinęły się trzy typy wyżłów niemieckich: północnoniemiecki (psy z niewielką domieszką krwi pointera),  w typie pointera (szybsze, lżejsze, o białym lub kasztanowym umaszczeniu z cętkowaniem i łatami) oraz tzw. wirtembergi (psy ciężkie, o bardzo mocnych głowach i obwisłej skórze na szyi). W 1879 roku wyeliminowano je jednak z dalszej hodowli.

    W 1897 r. do publicznego obiegu trafiła „Księga hodowli wyżła niemieckiego krótkowłosego” („Zuchtbuch Deutsch-Kurzhaar”) autorstwa Albrechta de Solms-Braunfelda, w której znalazły się informacje o cechach rasy, zasadach hodowli, ocenie eksterieru i metodach przeprowadzania prób pracy. Na samym początku standard dopuszczał występowanie jedynie osobników o brązowej maści. W 1907 r. rozszerzono pulę hodowlaną o jednolicie czarną pointerkę. W 1924 r. zarejestrowano pierwszego czarnego wyżła, a  siedem lat później czarna odmiana została uznana na równi z brązową. W Polsce wyżły niemieckie krótkowłose pojawiły się już w latach 20. XX wieku – głównie na Śląsku i w województwach zachodnich.

W 1937 r. zorganizowano w Polsce pierwszą  hodowlę rasy (hodowca – Brutar Kazimierz Tarnowski). W czasie II wojny światowej populacja wyżłów została przetrzebiona. W latach 50. XX w. zorganizowano pierwsze powojenne hodowle w okolicach Krakowa, Katowic, Bydgoszczy i w Warszawie.

Wygląd

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to pies o dobrych proporcjach i solidnej budowie ciała. Długość tułowia powinna nieznacznie przekraczać wysokość w kłębie, co oznacza, że sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta. Głowa sucha, kształtna, dobrze wyważona, odpowiednia do wielkości i płci psa. Czaszka wystarczająco szeroka, lekko wysklepiona. Słabo zaznaczona kość potyliczna. Rysa czołowa niezbyt głęboka. Stop średnio zaznaczony. Nos w większości przypadków w kolorze brązowym; czarny u psów o umaszczeniu czarnym lub mieszanym, biało-czarnym; nos w kolorze cielistym lub plamisty jest dopuszczalny wyłącznie u psów o białym umaszczeniu. Grzbiet nosa lekko wysklepiony. Kufa długa, szeroka, gruba i mocna. Poważną wadą jest natomiast wklęsły grzbiet nosa. Fafle przylegają ściśle do pyska. Nie zachodzą na siebie i są mocno pigmentowane. Szczęki silne, zgryz nożycowy prawidłowy i pełny. Pełne uzębienie liczy 42 zęby. Policzki silne i dobrze umięśnione. Oczy średniej wielkości, osadzone niezbyt głęboko; preferowany kolor ciemnobrązowy.
Uszy osadzone wysoko i szeroko, średniej wielkości; opadające płasko, bez fałd, zaokrąglone na końcach. Szyja dobrej długości, stopniowo rozszerzająca się ku barkom. Mocno umięśniona, lekko wygięta. Linia grzbietu prosta lecz lekko spadzista. Kłąb wyraźnie zaznaczony. Lędźwie krótkie, szerokie i dobrze umięśnione. Zad szeroki, dobrze umięśniony i dość długi; łagodnie opada do ogona. Klatka piersiowa bardziej głęboka niż szeroka. Żebra mocno wysklepione – ani płaskie, ani beczkowate.  Linia brzucha unosząca się ku tyłowi regularnym łukiem.
     Ogon gruby u nasady i wysoko osadzony, średniej długości. W stanie spoczynku luźno zwisający; w ruchu noszony poziomo. Kończyny przednie proste i równoległe; widziane z boku osadzone wyraźnie pod tułowiem. Ramiona możliwie jak najdłuższe, mocno umięśnione, suche. Łokcie ściśle przylegają do tułowia. Przedramiona proste, odpowiednio umięśnione, o silnym kośćcu. Łapy zaokrąglone do kształtu łyżki. Pazury mocne. Opuszki grube i twarde, wytrzymałe. Kończyny tylne pionowe i równoległe. Dobrze zaznaczone kąty. Mocny kościec. Uda długie, szerokie, dobrze umięśnione. Krok kryje dużo terenu, dość wydatny. Kończyny przednie i tylne poruszają się równolegle w linii prostej. Skóra jest napięta i przylegająca, bez fałd. 

 W standardzie FCI znajdziemy następujący zapis:
 Włos: krótki i gęsty, w dotyku suchy i twardy. Na głowie i uszach włos cieńszy i krótszy; włos wyraźnie dłuższy pod ogonem. Sierść musi pokrywać całe ciało psa. Umaszczenie: – brązowe, bez znaczeń,  – brązowe z drobnymi białymi plamkami lub cętkami na piersi i na kończynach, – brązowo-dereszowate z brązową głową, plamy lub cętki brązowe. Tło takiego umaszczenia nie jest ani brązowe z białym, ani białe z brązowym, lecz stanowi zwartą mieszaninę brązowo-białą, która daje szatę w mało rzucającym się w oczy kolorze, bardzo cenioną przez myśliwych. Na wewnętrznej stronie kończyn tylnych oraz na końcu ogona kolor jest często o ton jaśniejszy. – dereszowate jasnobrązowe z brązową głową i z brązowymi łatami lub cętkami, lub bez łat. W tym przypadku włosów w kolorze brązowym jest mniej, a dominująca jest sierść biała. – białe z brązowymi znaczeniami na głowie, z brązowymi łatami lub cętkami, – czarne z tymi samymi odmianami co w przypadku koloru brązowego lub dereszowatego, – żółte znaczenia (podpalanie) są dopuszczalne, – strzałka, plamiste i centkowane wargi są dopuszczalne.

Dorosły samiec powinien osiągać od 62 do 66 centymetrów wysokości w kłębie. Suki mierzą średnio od 58 do 63 cm.

Charakter

Czworonogi mają ogromny temperament; są pewne siebie, zrównoważone, energiczne i mają ogromną pasję myśliwską.  Na co dzień spokojne, w lesie zmieniają się w prawdziwe demony myślistwa. Wyżeł niemiecki krótkowłosy chętnie podporządkują się właścicielowi, pod warunkiem że będzie nieustępliwy i konsekwentny. Zazwyczaj nie przejawiają skłonności do dominacji, ale jeżeli opiekun okaże się nieudolny, szybko przejmą kontrolę. Niewyszkolony wyżeł będzie nieposłuszny, nadpobudliwy i destrukcyjny. Z natury łagodny i przyjacielski, wspaniale dogaduje się z dziećmi.  Świetnie sprawdza się w roli psiej niańki. Raczej nie przejawia agresji terytorialnej; nie zaatakuje kota albo królika, jeżeli wyraźnie pokażemy mu, że zwierzę jest członkiem domowego stada. Silny instynkt łowiecki sprawia jednak, że na spacerach często poluje na małe zwierzęta. Wyżeł niemiecki może mieszkać wszędzie, ale wymaga dużo ruchu i ćwiczeń.

   Wyżły to psy aktywne, które uwielbiają działać. Nie wystarczą mu codzienne spacery na smyczy – od czasu do czasu powinien mieć możliwość swobodnego wybiegania się.

Zdrowie i Pielęgnacja

     Psy są generalnie zdrowe. Najczęściej odnotowywaną przypadłością jest dysplazja stawów biodrowych. Jeżeli chodzi o pielęgnację, w zupełności wystarczy wyczesanie psa zgrzebłem raz w tygodniu.

Wysokość: Dorosły samiec powinien osiągać od 62 do 66 centymetrów wysokości w kłębie. Suki mierzą średnio od 58 do 63 cm.

Waga: Psy ważą średnio od 23 do 29 kilogramów.

Umaszczenie: Umaszczenie: – brązowe, bez znaczeń,  – brązowe z drobnymi białymi plamkami lub cętkami na piersi i na kończynach, – brązowo-dereszowate z brązową głową, plamy lub cętki brązowe. Tło takiego umaszczenia nie jest ani brązowe z białym, ani białe z brą- zowym, lecz stanowi zwartą mieszaninę brązowo-białą, która daje szatę w mało rzucającym się w oczy kolorze, bardzo cenioną przez myśliwych.

Zdrowie: Psy są generalnie zdrowe; najczęściej spotykaną przypadłością jest dysplazja.

Pielęgnacja: Rasa nie wymaga szczególnej pielęgnacji.

Rodzina: Czworonogi mają ogromny temperament i potrzebują codziennej stałej dawki ruchu. Podporządkują się właścicielowi, pod warunkiem że będzie nieustępliwy i konsekwentny.  Niewyszkolony wyżeł będzie nieposłuszny, nadpobudliwy i destrukcyjny.  Z natury łagodny i przyjacielski, wspaniale dogaduje się z dziećmi.  Świetnie sprawdza się w roli psiej niańki. Silny instynkt łowiecki sprawia jednak, że na spacerach często poluje na małe zwierzęta. Wyżeł niemiecki może mieszkać wszędzie, ale wymaga dużo ruchu i ćwiczeń. 

Kraj pochodzenia: Niemcy

Długość życia: 12 -14 lat

Inne nazwy to: Deutsch Kurzhaar.
Cena szczeniąt rodowodowych 1300 - 2500 złotych. Suka hodowlana 11000 złotych. Źródło (allegro, alegratka, tablica).
Klasyfikacja FCI - grupa VII, sekcja 1, numer wzorca 119. Podlega próbom pracy.